اولتراسوند درمانی یکی از روش‌های درمانی است که معمولاً از آن در فیزیوتراپی استفاده می‌شود. از روش اولتراسوند درمانی برای گرمادهی عمقی به بافت‌های نرم بدن استفاده می‌شود. این بافت‌ها عبارتند از عضلات، تاندون‌ها، مفاصل و رباط‌ها (لیگامان‌ها).
اثرات گرمادهی عمقی: از التراسوند اغلب برای گرمادهی عمقی به ساختار بافت‌های نرم بدن استفاده می‌شود. گرمادهی عمقی به تاندون‌ها، عضلات یا رباط‌ها باعث افزایش گردش خون در آن‌ها می‌شود، که این امر به فرایند بهبود کمک می‌کند. همچنین افزایش دمای بافت با استفاده از امواج اولتراسوند به کاهش درد کمک می‌کند.
می‌توان از گرمادهی عمقی برای افزایش «قابلیت کشش» عضلات و تاندون‌های سفت شده استفاده کرد.
اولتراسوند، انرژی وارد بدن می‌کند. این انرژی باعث می‌شود که حباب‌های گاز تشکیل شده در بافت‌های بدن رشد کنند و به سرعت کوچک شده و از هم فرو بپاشند؛ به این فرایند کاویتاسیون گفته می‌شود.
کاربردهای اولتراسوند
از مزایای اولتراسوند تراپی در موارد زیر استفاده می‌شود:
- بر طرف کردن جای جوش خوردگی زخم‌ها (بافت اسکار) و رفع چسبندگی آن‌ها به بافت‌های زیرین
- کاهش التهاب، ورم و رسوبات کلسیم
- ایجاد یک حرارت عمقی متمرکز در یک ناحیه، جهت شل کردن عضلات دچار اسپاسم (بسیار عمیق‌تر از آنکه بتوان با استفاده از یک کیسه داغ آن را تحت تأثیر قرار داد یعنی تا عمق 5 سانتی‌متری)
- افزایش قابلیت کشش بافت‌های نرم پیش از انجام حرکات کششی یا تمرینات ورزشی
- کمک به بهبود در سطح سلولی
- سرعت بخشیدن به سوخت و ساز و بهبود جریان خون
- کاهش تحریک ریشه‌های عصبی
- در شدت‌های پایین می‌تواند سرعت بهبود استخوان‌ها را افزایش دهد
- افزایش میزان جذب دارو از طریق پوست با استفاده از روش فونوفورزيس.
صدماتی که معمولاً به‌وسیله اولتراسوند قابل درمان هستند:
- بورسیت (تورم کیسه مفصلی)
- تاندونیت (التهاب تاندون‌ها)
- کشیدگی‌ها و پارگی‌های عضلات
- شانه منجمد
- رگ به رگ شدن و صدمات وارده به رباط‌ها
- سفتی یا کنتراکچر مفصلی